با ادامه شتاب شهرنشینی جهانی، سیستم‌های روشنایی در جاده‌های شهری، جوامع و فضاهای عمومی نه تنها زیرساخت اصلی برای تضمین ایمنی رفت و آمد هستند، بلکه نمایشگر مهمی برای حاکمیت شهری و توسعه پایدار نیز می‌باشند. در حال حاضر، دستیابی به صرفه‌جویی در مصرف انرژی و کاهش مصرف، بهبود بهره‌وری انرژی و سازگاری با سناریوهای متنوع از طریق کنترل هوشمند در شهرهایی با آب و هوا و اندازه‌های مختلف، به یک چالش حیاتی برای ادارات مدیریت شهری در سراسر جهان تبدیل شده است.
روش‌های سنتی کنترل روشنایی شهری، نقاط ضعف مشترک قابل توجهی دارند و قادر به برآورده کردن نیازهای توسعه شهری جهانی نیستند:
(1)چراغ‌های خیابانی سنتی در اکثر شهرهای جهان هنوز به لامپ‌های سدیمی فشار قوی یا ال‌ای‌دی‌های با توان ثابت متکی هستند که در طول شب با تمام توان کار می‌کنند و حتی در اوایل صبح که ترافیک کم است، نمی‌توان نور آنها را کم کرد و در نتیجه باعث مصرف بیش از حد منابع برق می‌شوند.
(2) مدل‌های مدیریتی فاقد هوشمندی هستند. برخی از شهرهای اروپایی و آمریکایی به تایمرهای دستی متکی هستند و مناطق بارانی در جنوب شرقی آسیا در واکنش به موقع به تغییرات آب و هوا و نور دچار مشکل می‌شوند. این امر منجر به اتلاف گسترده انرژی در سراسر جهان می‌شود.
(1) عدم امکان تنظیم پویا مطابق با سناریوهای واقعی: مناطق تجاری شهری اروپا به دلیل تمرکز مردم در شب به روشنایی بالایی نیاز دارند، در حالی که جاده‌های حومه شهر در اواخر شب تقاضای کمی دارند و این امر، تطبیق دقیق الزامات را برای کنترل سنتی دشوار می‌کند.
(2) فقدان قابلیت‌های تجسم داده‌های مصرف انرژی، عدم امکان محاسبه مصرف انرژی لامپ‌های منفرد بر اساس منطقه و زمان، که تعیین کمیت اثرات صرفه‌جویی در مصرف انرژی را برای اکثر ادارات مدیریت شهری در سراسر جهان دشوار می‌کند.
(3) تشخیص خطا با تأخیر انجام می‌شود. برخی از شهرها در آفریقا و آمریکای لاتین به گزارش‌های ساکنان یا بازرسی‌های دستی متکی هستند که منجر به چرخه‌های طولانی عیب‌یابی می‌شود. (4) هزینه‌های بالای نگهداری دستی. شهرهای بزرگ در سراسر جهان تعداد زیادی چراغ خیابانی دارند و بازرسی‌های شبانه ناکارآمد و ناامن هستند که منجر به هزینه‌های عملیاتی بالای بلندمدت می‌شود.
(1) چراغ‌های خیابان نمی‌توانند به طور خودکار در ساعات خالی (مثلاً صبح زود، در طول تعطیلات و در طول روز) خاموش یا کم‌نور شوند که این امر باعث هدر رفتن برق، کاهش عمر لامپ و افزایش هزینه‌های تعویض می‌شود.
(2) دستگاه‌های هوشمند (مثلاً نظارت امنیتی، حسگرهای محیطی و نقاط دسترسی وای‌فای) در بسیاری از نقاط جهان باید روی تیرهای جداگانه نصب شوند که این امر باعث تکرار ساخت تیرهای چراغ برق خیابانی و هدر رفتن فضای عمومی و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها می‌شود.
(1) روشنایی را نمی‌توان به صورت پویا با نور خورشید تنظیم کرد: در اروپای شمالی، جایی که نور خورشید در زمستان ضعیف است، و در خاورمیانه، جایی که بخش‌هایی از جاده‌ها در زیر نور شدید خورشید در ظهر تاریک هستند، چراغ‌های خیابانی سنتی نمی‌توانند روشنایی مکمل هدفمندی را فراهم کنند.
(2) عدم توانایی در سازگاری با آب و هوا: در شمال اروپا، جایی که به دلیل برف و مه، دید کم است، و جنوب شرقی آسیا، جایی که در فصل بارندگی، دید کم است، چراغ‌های خیابانی سنتی نمی‌توانند روشنایی را برای تضمین ایمنی افزایش دهند و این امر بر تجربه سفر ساکنان مناطق مختلف آب و هوایی در سراسر جهان تأثیر می‌گذارد.
این کاستی‌ها، سیستم‌های روشنایی سنتی را در پیاده‌سازی نظارت متمرکز، آمار کمی و نگهداری کارآمد با مشکل مواجه می‌کند و آنها را قادر به پاسخگویی به نیازهای مشترک شهرهای جهانی برای مدیریت دقیق و توسعه کم کربن نمی‌کند. در این زمینه، سیستم‌های روشنایی شهر هوشمند، با ادغام اینترنت اشیا، حسگرها و فناوری‌های مدیریت مبتنی بر ابر، به یک جهت‌گیری اصلی برای ارتقاء زیرساخت‌های شهری جهانی تبدیل شده‌اند.
زمان ارسال: ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۵